Dingen bestaan. Kijk maar. Er zijn feiten. Er is nu eenmaal een wereld. Maar er is nog een wereld; de denkwereld.
Hierin worden de dingen benoemd. Hiermee wordt de wereld begrepen. Het bestaan hiervan is echter niet altijd aan de orde.
In het handelen gaan we om met de dingen, leggen verbanden, maar bij veel handelingen worden de dingen niet gekend, we hoeven ons niets af te vragen; we doen ze uit gewenning (een herhaling van een eens gevonden oplossing). Veel verbanden kunnen we ook automatisch maken; zij zijn een tweede natuur geworden. Dit alles maakt de mens in zijn gedrag voorspelbaar, manipuleerbaar ook. Hierbij komt dat het driftleven het handelend dragend centrum wordt en, hoe belangrijk voor het overleven ook, alles ondergeschikt aan zich maakt, geen ruimte overlaat om de wereld te kennen. Het gaat geen relatie met de dingen aan maar gebruikt ze.
Men kan de dingen ook objectief leren zien, dit is een voorwaarde voor de wetenschap. Dit schijnt erg moeilijk te zijn omdat het moeilijk is de dingen los van hun geschiedenis te zien. De wetenschap bedient zich voor het objectiveren dan ook van welomschreven methodes. Legt aan het denken zelfbedachte wetten op. De denkwereld wordt een denksysteem. De dingen en ideeën die hierdoor ontstaan hebben hun oorsprong niet meer in de wereld zelf (al het bestaande, zintuigelijk waarneembare), maar in een los van de wereld staand denksysteem. De wetten van dat systeem zijn nodig om de dingen te begrijpen.
Door evolutie, ervaringen, traditie heeft de mens een innerlijke wereld met inhouden gekregen. Deze inhouden zijn het gereedschap waarmee we de wereld leren begrijpen, de poort waardoor we de wereld zien. Ieder op zijn manier. Via het beleven van de werkelijkheid worden de dingen verbonden met de inhouden van de denkwereld, De dingen in de wereld krijgen betekenis. Zij zijn levend in de denkwereld. Een wereld waarin niets betekenis heeft is een naamloze, dode wereld, onleefbaar. Kunst laat dus zien hoe de wereld er eigenlijk uitziet. Het verbindt de dingen telkens opnieuw aan het reeds bestaande en voedt hierdoor het denken, dat nieuwe informatie alleen dan kan begrijpen als het verbonden kan worden aan reeds bestaand, beleefd, verwerkt materiaal.
De functie van de kunst is dit bestaande, door evolutie en overlevering verkregen arsenaal van psychische inhouden op peil te houden,… om zodoende zo veel mogelijk te begrijpen…