NL
2014
Above a Chasm of Time
Conversation between Vasily Wells en Henk Visch at the occasion of the exhibition “Unguided tours “ at Tim Van Laere Gallery, Antwerpen (B)
Driven by time constraints, I called my friend Vasily Wells in Petersburg to write a text. He had just buried his mother and he himself had placed the dead body in the pine wood coffin he and his brother had made together. He was distracted and unfriendly: “A text for a gallery? What’s that supposed to be?” I answered, “It’s about my work, Vasily, I have created some dramatic pieces. The body is desperate and the spirit is gone. It’s about my work Vasily. And don’t give me the theories by Viktor Shklovski from 1916, defining art as thinking in images. We know that already! No! Look at my work and then look at the images of the bombs dropped so precisely and deliberately on the schools and hospitals in Gaza, watch the weekly beheadings in Saudi Arabia, and look at the faces of the ignorant people here in cultural Europe and the the generals quietly smiling about their military obsessions. I want you to write about that, but you can’t or can you? Vasily hung up, leaving me behind alone, alone with my anger.
I had just fallen asleep when the phone rang; it was 3.14 in the morning. Vasily asked me what was wrong. His voice lowered, “I have just looked at the photos of your new work Henk and I was wondering, what has happened to the inner person. I interrupted him, “Vasily, stop going on about the inner person. Life only consists of exteriorities!” Vasily continued: “When I saw the images of Silk Road and, of course, Unguided Tours I had the feeling you are showing people in an isolated existence, not capable of sharing life. Very moving. You have spoken about De Rest (The Rest) before, of which no one knows the magnitude, which always exists and where impossibilities and possibilities are the same. Your images are like warriors refusing to die. They stand there like monuments of a death struggle, one I saw in my mother. My mother, who I always rejected for not understanding me. Henk, don’t be angry with the world, the artist will find the balance between suffering and love. “Yes, Vasily,in the middle, that is where my work is, always balancing above a chasm of time”.
===========================
2014
Een gesprek tussen Vasily Wells en Henk Visch n.a.v. tentoonstelling Unguided tours bij Tim Van Laere Gallery, Antwerpen
Door tijdnood gedreven, belde ik mijn vriend Vasily Wells in Petersburg om een tekst te schrijven. Hij had net zijn moeder begraven en het dode lichaam zelf in een dennenhouten kist gelegd, die hij samen met zijn broer gemaakt had. Hij was er met zijn hoofd niet bij en was onvriendelijk: „Een tekst voor een galerie? Wat moet dat?” Ik antwoordde, „Het gaat over mijn werk, Vasily, ik heb dramatisch werk gemaakt. Het lichaam is ten einde raad en een geest is er niet. Het gaat over mijn werk, Vasily. En kom mij niet aan met de theorieën van Viktor Shklovski uit 1916, die kunst definieert als denken in beelden. Dat weten we inmiddels wel! Nee ! Kijk naar mijn werk en kijk dan naar de beelden van de bommen die zo precies en weloverwogen op de scholen en ziekenhuizen in Gaza werden gedropt, kijk naar de beelden van de wekelijkse onthoofdingen in Saudi Arabia, en naar de gezichten van al die mensen hier in het culturele Europa die van niks weten, naar de generaals die zachtjes glimlachen over hun militaire obsessies. Ik wil dat je daarover schrijft, maar dat kun je niet, of wel soms? Vasily verbrak de verbinding en liet mij alleen achter, alleen met mijn woede.
Ik was net ingeslapen toen de telefoon ging, het was 3.14 uur in de nacht. Vasily vroeg mij wat er de hand was. Hij begon nu zachtjes te praten, „ik heb de foto’s van je nieuwe werken bekeken, Henk en ik vroeg mij af, wat er met het innerlijk van de mens is gebeurd. Ik onderbrak hem, „Vasily, houd toch op over het innerlijk. Het leven bestaat alleen uit uiterlijkheden!” Vasily vervolgde:” ik had het gevoel bij het zien van de beelden Silk Road en ook natuurlijk Unguided Tours dat je de mens laat zien in een geïsoleerd bestaan, niet in staat het leven te delen. Erg ontroerend. Je hebt vaker gesproken over De Rest, waar niemand de omvang van kent, die altijd bestaat en waar onmogelijkheden en mogelijkheden hetzelfde zijn. Jouw beelden zijn als strijders die weigeren te sterven. Zij staan daar als momenten uit een doodsstrijd, die ik bij mijn moeder zag. Mijn moeder, die ik altijd heb verstoten omdat zij mij niet begreep. Henk, wees niet boos op de wereld, de kunstenaar zal het midden vinden tussen leed en liefde. „Ja Vasily, het midden, daar staat mijn werk, altijd in het midden boven een afgrond van tijd .