Cirkels hebben mij altijd gefascineerd. Het is een vorm, die ik als vanzelf door de beweging van mijn hand en arm maken kan. Het is een beweging die past op de motoriek van mijn lichaam. Ik veronderstel dat na het krassen en het meer geordende lijnen trekken, de Anatomical Modern Humans de cirkel zijn gaan tekenen. Ik tekende de afgelopen jaren, vaak uit verveling duizenden cirkels en nog steeds eindig ik een tekening bijna altijd met een kleine cirkel ergens in één van de hoeken. Volgens de psycholoog Gustav Jung duikt bij psychisch instabiele personen de cirkel als vanzelf op als een soort medicijn. Zeker is dat ik erg veel plezier heb om te zien hoe en of de cirkel niet alleen rond is, maar zich sluit. Enthousiast teken ik er dan een kruis in (ook een vorm die erg makkelijk door de hand gemaakt wordt) maar dan met vele lijnen en kijk of zij mooi in een middelpunt samenkomen. Vreemd is dat zij vaak wel in een punt samen komen, maar dat dit punt niet altijd het middelpunt is. De cirkel lijkt soms op een fietswiel met spaken, en dan zet ik er een schaduw onder, zodat het lijkt alsof het wiel rolt.
En dan verschijnt er opeens het beeld van een kinderspel met een hoepel, zoals door Breughel de Oude geschilderd werd. Ik denk ook aan het schilderij ”De melancholie van een straat” van Giorgio de Chirico uit 1914, waarop een meisje met een hoepel een straat die omhoog gaat, spelenderwijs inloopt op weg naar een grote schaduw, waar het leven stil staat in de felle middagzon. Ik moet denken aan de spiegel in het schilderij van Jan van Eyck waarin de kunstenaar heel klein aanwezig is en aan het hondje in het park, dat met veel plezier door een hoepel springt en de ijzeren wielen van de trein, die ik zag, langgeleden op het Gare du Nord. Alles wat rolt is licht en gaat als vanzelf voort, als een zeilboot in de wind. Zo lijkt het.Elke dans is gebaseerd op de cirkel, elke beweging keert terug. Maar vooral, zonder de cirkel was er niet de hoela hoep en geen drumstel en geen pupil. Eigenlijk is alles rond.
Het werk :‘I want everlasting peace”, is ook deel van een cirkel, een cirkel die nog niet af is.
2015, Eindhoven, henk visch